Meziek vanuut de bomen

Refrein:

‘k Zol dit moment zo graog bewaoren

In mijzölf döt dit me goed

Der wordt een lied in mij geboren

‘k Vuul mien hart mien ziel mien bloed

Nee gien ien mag dit verbreken

Het is hiel even of ik alles begriep

Waordeur ik vrij kan aodemhaolen

Ik geniet vandaog zo diep

Ik heur muziek in al wat aodemt

Zölfs in het waoter en het riet

Het is verweven met mien diepste ik

Van binnen leeft een lied

Ik vuul de wereld die mij lief is

Het gef me echt een goed humeur

Ik wil dit zo graog overdraogen

Vandaog zing ik daorveur

Refrein……………………

Zachte muziek vanuut de bomen

Der is gien aander die het heurt

En ik vraog mij af hoe as het kan

Dat mij dit zo gebeurt

Onverwacht wordt dit me geven

Vanuut de wolken en de zun

En ik denk: is dit mien leste lied

Of  is ’t een nei begun

Refrein……………………..

Als je je concentreert op de bomen, de wind, de vogels, het water dan is het mogelijk muziek te horen, muziek vanuit de zuiverheid van de Schepping.

“Meziek vanuut de bomen” ontstond op een mooie ochtend, vogels floten zoals dat alleen in het prille voorjaar gebeurt. Op een gegeven moment werd alles heerlijk stil in mijn hoofd, vanuit de wind, de bomen en de zon leek ineens een melodie te komen en een paar zinnetjes met bijpassende woorden kwamen als het ware vanzelf. Ik ben gauw naar huis gegaan om dit liedje in mijn hoofd vast te houden en verder uit te werken.

Voor mijzelf is dit een bewijs dat alles wat leeft met elkaar verbonden is, anders zou het nooit op deze manier voelbaar zijn.